اسکیزوفرنی یا روان گسیختگی

اسکیزوفرنی بيماري روانپزشكي است که شناخت، هیجان، ادراک و سایر جنبه های رفتار را درگیر می کند و در حقيقت جدايي فرد از واقعيت، علامت اصلي اين بيماري است.

همه گیر شناسی
شیوع مادام العمر اسکیزوفرنی در ایالات متحد، حدود یک درصد است، به این معنا که از هر 100 نفر تقریباً یک نفر در طول زندگی خود به اسکیزوفرنی مبتلا خواهد شد. اسکیزوفرنی در تمام جوامع و حوزه های جغرافیایی یافت می شود و میزان بروز و شیوع آن در سراسر جهان تقریباً یکسان است. بیشترین سن شروع در مردان 25-10 سالگی و در زنان 35-25 سالگی است.

علائم
- هذیان: باورهاي غلطي كه بيمار بر آنها اصرار دارد و علي رغم دليل و برهان نمي توان بيمار را قانع كرد و بر خلاف فرهنگ و عرف جامعه مي باشد.مثلا فرد معتقد است كه قادر به كنترل ستاره ها مي باشد.
- توهم: درك اضافي بدون وجود يك محرك حسي. مثلا فرد صدايي را مي شنود كه ديگران متوجه نمي شوند.
- گفتار نابسامان: انواع مختلفي دارد كه باعث مي شود فرد نتواند به صورت كافي و صحيح و معطوف به هدف، افكار و خواسته هايش را بيان كند.
- رفتار نابسامان: رفتاري كه از نظر اجتماعي و فردي مختل كننده اعمال يك فرد و توانمندي هايش مي باشد.
- علائم منفی (مثلاً: عاطفه سطحی – ناگویی یا لالی – بی ارادگی-انزواي اجتماعي)

سیر و پیش آگهی
برخلاف ذهنيتي كه از اين بيماري وجود دارد حدود يك سوم از مبتلايان پيش آگهي خوبي دارند و مي توانند عملكرد مناسبي داشته باشند و يك سوم عملكرد و سير متوسط دارند و تنها يك سوم بيماران به بيماري شديد مبتلا مي باشند كه نياز به كمك و حمايت جدي دارند.

درمان
گرچه داروهای ضدروانپریشی تکیه گاه اصلی درمان اسکیزوفرنی به شمار می روند، در پژوهش ها معلوم شده که مداخله های روانی – اجتماعی از جمله روان درمانی می توانند بهبود بالینی را تقویت کنند.در حقيقت دارودرماني شاه كليد كنترل علايم حاد بيماري و بازتواني اين بيماران شاه كليد اصلي در باز گشت اين افراد به اجتماع و زندگي معمول مي باشد.