دوره والد-كودك

جلسات بازی والد – کودک به منظور ارزیابی دقیق تعامل والد- کودک مورد استفاده قرار می­ گیرد. مشاور میزان آگاهی والد از نیازهای کودک، چگونگی مواجه آنها با گریه کودک (آیا به شیوه­ای مثبت با او برخورد می­ کنند، چه­ طور رفتارهای کودک را مدیریت می­کنند)، میزان لذت بردن آنها از تعامل نزدیک با کودک، اینکه آیا به تلاش کودک برای تعامل پاسخ می ­دهند، آیا مسئولیت بازی را برعهده می­ گیرند و آیا از بازی لذت می­ برند را مورد مشاهده قرار می­دهد. مشاور، همچنین رویکرد کودک به بازی را مورد توجه قرار می­دهد، اینکه چه­ طور با موقعیت­های جدید و بزرگترهایی که غریبه هستند برخورد می­کند، چه­ طور به جدایی­ های کوتاه مدت و بازگشت والد پاسخ می­ دهد.
بهتر است پیش از شروع بازی­درمانی یک جلسه کوتاه والد- کودک دیده شوند. ممکن است در ارزیابی مشخص شود که مادر باید پیش از ورود به جلسه والد-کودک، چگونگی بازی با کودک را یاد بگیرد. در اینصورت یک جلسه جدا برای اینکار اختصاص داده می­شود. الگوی بازی با کودک و مدیریت رفتارهایی که پیش می­ آید به والد آموزش داده می­ شود، برای مثال، الگوی تشویق کردن، پاداش­ دادن، مقتدر بودن (داشتن الگوی رفتاری و نگرش یکسان)، و تعیین محدودیت ­ها. چرایی این کارها برای والدین توضیح داده می­ شود تا رفتارهای مناسب هنگام بازی با کودک را یاد بگیرند. تجربه بازی خلاق به مادران کمک می­ کند تا به طور موثرتری با فرزندان خود وقت بگذرانند و از زمان سپری شده لذت ببرند.
در طول بازی­هایی که با کودک انجام می شود، ممکن است کودکی رفتاری متفاوت از آنچه در خانه داشته انجام دهد یا با مادر همکاری نکند. در این شرایط به مادر آموزش داده می­ شود به جای اینکه به او بگوید "همه بچه­ ها اینکار را انجام می­ دهند"، "تو که این کار در خانه خوب انجام می­ دهی" و غیره احساسات فرندش را در زمان حال شناسایی کند و بعد راه­کارهایی برای غلبه بر این احساسات و مدیریت آنها بیابد.
وقتی مادر و کودک در بازی غرق شدند، اطلاعاتی درمورد زبان بدن به آنها گفته می­ شود، برای مثال، چه­ طور به جای نشستن پشت میز روی زمین بازی کنند، چه­ طور با لبخند و نوازش رضایت خود را به فرزندشان نشان دهند، چه ­طور وقتی لازم است به جای مضطرب بودن نگاه قاطعی داشته باشند. ممکن است مادران نیاز به برنامه داشته باشند تا به آنها آموزش داده شود چه­ طور رابطه ایجاد شده را در خانه نیز حفظ کنند.

قوانین برای بازی کودک در خانه
فعالیت کودک : به کودک اجازه دهید فعالیت را خودش انتخاب کند. مورد جدیدی وارد بازی نکنید. اگر بازی را تغییر داد از او پیروی کنید اما شما تغییردهنده نباشید.
دنبال کنید: با علاقه مراقب کارهای فرزندتان باشید. سایه­ای برای حرکات و خلق و خوی او. برای مثال، اگر بالا و پایین می­پرد او را همراهی کنید، اگر آرام روی زمین دراز کشیده همین کار را انجام دهید.
همراهی کنید: با شور و شوق کارهای فرزندتان را توصیف کنید. این توجه به فرزندتان می­تواند از سوی او به عنوان همراهیش در انجام فعالیت در نظر گرفته شود.
به بازی ملحق شوید و تقلید کنید: سعی کنید با وسایلی که کودکتان بازی می­کند، بازی کنید. در استفاده از وسایل نوبت را رعایت کنید. مراقب باشید شما کارگردان بازی نشوید و به آن ساختار ندهید. بازی کودک باید در مرکز توجه قرار بگیرد. بنابراین به توصیف فعالیت او بپردازید نه کارهایی که خود انجام می­دهید.
سوال نپرسید یا دستور ندهید: هرچند کار ساده­ای نیست اما سوال پرسیدن یا دستور دادن، باعث می­شود بازی کودک قطع شود و توسط شما مدیریت شود.
آموزش ندهید: از این زمان برای آموزش مستقیم به فرزندتان یا آزمودن آنچه می­داند استفاده نکنید. اجازه دهید در طول مدت بازی از آن لذت ببرد.
نکته: باید توجه داشت گاهی کودک رفتار اشتباهی انجام می­دهد، برای مثال، اسباب­بازی خود را پرت می­کند، در این شرایط شما نباید چنین رفتاری را تکرار کنید. بلکه با جان دادن به آن وسیله با او همدلی کنید. برای مثال، عروسک را در آغوش بگیرید و درمورد احساس و دردی که دارد با او صحبت کنید. اما در این میان از کودک خود نخواهید از عروسک عذرخواهی کند یا رفتاری مشابه با آنچه انجام دادید را تکرار کند. کودک از طریق مشاهده رفتارهای شما یادگیری لازم را خواهد داشت.